Ачууланба!

Бир күнү Пайгамбарыбызга (саллаллаху алейхи васаллам) бир уруунун башчысы келет. Кайтаарында: "Мырзам, мага бир насаат айтыңыз!” - деп өтүнөт.

Пайгамбарыбыз алейхиссалам ага: "Абайла, ачууланба!” - деди.

Уруунун көсөмү бул кыска гана насыятка таң калып, айылына карай жөнөйт. Айылына келсе, айыл тургундарынын куралданып жатканын байкайт. Алардан тынчсызданып сурайт:

- Тынччылыкпы, эмне болуп кетти?

- Биздин жаштарыбыз коңшу уруунун бир нече малын уурдап алышыптыр. Алардын куралданып бизге келе турганын ойлоп, коргонуу үчүн даярданып жатабыз, - дешет.

- Демек, бизге чабуул жасамакчыбы! – деп каарданып, уруу башчысы да куралданды. Дал ошол убакта Пайгамбарыбыздын алейхиссалам айткан насыяты эсине түштү.

Дароо тообо кылып, курал-жарактарын таштап, элге мындай деди:

- Мен алгач коңшу урууга барып сүйлөшөйүн, мындан эч нерсе жоготпойбуз.

Коңшу айылга жакындаганда ал айылдын тургундары таң калышып, аны уруу башчысынын жанына алып барышат. Уруу башчысы менен саламдашып мындай дейт:

- Биздин жаштарыбыз силердин малыңарга зыян келтириптир. Каталык бизде. Бардык чыгымдарды мен төлөймүн. Мунун кесиринен кан төгүлбөөсү керек.

Тигил башчы бул кең пейилдикке абдан ыраазы болуп:

- Андай болсо мен да бардык тарткан зыяндарыбызды кечтим, - деди.

Ушундайча кан төгүлбөй, араларында ынтымак пайда болду.