Аллаху
тааланын буйрук жана тыюуларына баш ийбөө, каршы чыгуу, күнөө.
Курани
каримде мындай мааниде айтылат:
Аллаху таала силерге ыйманды сүйдүрдү, аны жүрөгүңөргө жайгаштырды жана
силерге күфүрдү, фыск болгон иштерди жана каршы чыгууну жек көргөздү. (Хужурат сүрөсү, 7)
Бир мусулмандын перзенти ибадат кылганда ал тапкан соопко барабар атасына
да сооп берилет. Эгер бир адам перзентине фыск, күнөөнү үйрөтсө, бул перзент
канча күнөө иш кылса, атасына да ошончолук күнөө жазылат. (Хадиси шариф-Ихйа)
Ар
бир иште напсинин каалоолоруна баш ийүү – напсиге сыйынуу болуп саналат.
Напсиге баш ийген адам күфүргө жана бидатка, динден болбогон бир ишке же фыскка
кабылат. (Мухаммед Хадими)